نماز در فروع دین جایگاه ویژه و بلندى دارد. نماز, بهترین وسیله براى قرب به پروردگار متعال مى باشد; چنان که بعضى روایات گویاى این حقیقت است. معاویه بن وهب گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم بالاترین و محبوبتـریـن چـیـزى کـه سبب مى شود بندگان به وسیله آن به خدا نزدیک شـونـد چـیـست؟ حضرت فرمود: « ما اعلم شیئا بعد المعرفه افضل من هـذه الـصـلاه; بعد از شناخت خدا, چیزى را از این نماز برتر نمیدانم.»
امـام صـادق(ع):
«احب الاعمال الى الله عزوجل الصلاه و هی آخـر وصایا الانبیاء; محبوب ترین اعمال در پیشگاه الهى نماز است کـه آخـریـن سـفـارش پیامبران است».
در اهمیت نماز همین بس که پیامبر اکرم(ص) از آن به عنوان ستون دین تعبیر فرموده است.
امـام خـمـینى (قدس سره):
«این نمازهاى پنج گانه که عمود دیـن و پـایـه مـحکم ایمان است و در اسلام چیزى بعد از ایمان به اهـمـیـت آن نـیـسـت, بـعد از توجهات نوریه باطنیه و صور غیبیه مـلکوتیه, که غیر از حق تعالى و خاصان درگاه او کسى ندارد, یکى از جـهـات مـهـمـه که در آن هست. این تکرار تذکر حق ـ با آداب و اوضـاع الهى که در آن منظور گردیده است ـ رابطه انسان را با حق تـعـالـى و عـوالـم غیبیه محکم مى کند, و ملکه خضوع لله در قلب ایـجـاد میکند, و شجره طیبه توحید را در قلب محکم کند، به طورى که با هیچ چیز از آن زایل نشود.»
